Drie paraplu’s verder…

Ja, zo lang is het geleden dat ik geschreven heb. In conventionelere tijdsaanduidingen komt dat neer op ongeveer anderhalve maand. Dit staat ook wel bekend als: “Te lang”.

Het is ook niet per se zo dat ik niks heb gedaan of heb meegemaakt waar ik over zou kunnen schrijven. Het kwam er gewoon niet van. Ik neem het me steeds voor en doe het dan toch weer niet. Dan ben ik weer te druk, of te moe…of is het misschien gewoon te lui?

Het gebeurt me trouwens best vaak dat ik iets bedenk waar ik graag over wil schrijven, maar dan komt het er niet van om (tenminste) één van bovengenoemde redenen – en dan verlies ik mijn momentum. In de tijd dat ik niet geschreven heb was het bijvoorbeeld pasen. Pasen was een goede gelegenheid om, vergezeld van foto’s ter illustratie, eens wat te vertellen over Semana Santa, de heilige week, Andalucian Style. Maar inmiddels is het half april en is de paas-spirit wel een beetje voorbij, dus nu aankomen met een verhaal over pasen en processies is wel een beetje mosterd na de maaltijd. Wel jammer van de foto’s, maar die heb ik volgend jaar ook nog wel ;)

Iets anders dat ik tijdens mijn drie paraplu’s durende afwezigheid heb gedaan is een reis naar Israel voor mijn werk. Ik was daar bijna een week, in Herzliya, net buiten Tel Aviv. Het bedrijf waar ik werk heeft een kantoor in Israel waar bepaalde afdelingen zijn die we in Gibraltar niet hebben, en ik moest er naartoe om een nieuwe applicatie te implementeren voor één van de teams. Erg leuk, want ik werk al jaren met sommige van hen en ook al spreek ik ze bijna elke dag, ik had de meesten nog nooit gezien. En natuurlijk leuk om de mensen die ik wel al kende weer eens te zien. Dat het hard werken zou worden wist ik van te voren, maar ik hoopte stiekem wel dat er tijd zou zijn voor mij om iets van het Heilige Land te zien. Iets meer dan mijn hotel en ons kantoor, en alles daar tussenin, dus. Zelfs een complete geschiedenis- en religieleek zoals ik is gefascineerd door de rijke historische betekenis van een stad als Jeruzalem. Het plan was daarom dat we daar één avond naartoe zouden gaan, maar helaas was dat door de onrust daar op dat moment niet verantwoord. Daarom hebben we in plaats van Jeruzalem die avond in vliegende vaart een stukje Tel Aviv gedaan. Ik heb niet zo gek veel kunnen zien omdat het heel vroeg al donker werd, en dus ook niet veel foto’s kunnen maken. Maar ik ben wel een ervaring rijker.

 
Skyline van Tel Aviv

Om me toch een beetje een idee te geven van de rijke historie namen mijn collega’s me mee naar Jaffa, één van de oudste steden van de wereld, tegenwoordig deel van Tel Aviv. Het was echt heel bijzonder om door al die hele oude straatjes te lopen. Wieweet wie daar vroeger ook gelopen hebben..?

Mocht ik ooit nog een keer terug mogen, plak ik er een weekend aan vast. Dan ga ik, als het reltechnisch verantwoord is, bij een vriendin/collega logeren die in Jeruzalem woont, en krijg ik alsnog mijn rondleiding. By day!