Weken, wat zeg ik, maanden is het al aan het regenen. En weken, o nee, weer maanden, heb ik me al voorgenomen niet over de aanhoudende regen te bloggen. Maar nu doe ik het tóch.
Hoe kan ik ook anders? Dag in, dag uit is het het gesprek van de dag. Het leven is, geheel tegen Costa del Sol stijl in, alleen nog maar nat en grijs en iedereen gaat steeds zuurder kijken.
Het is niet zomaar een beetje regen. “Wij” in La Línea hebben geluk gehad, want hoewel ik zelf ook mijn kleine drama’s, zoals een lekkend plafond (gelukkig in de logeerkamer, dus emmer eronder, deur dicht en wat je niet ziet dat is er niet…) heb, valt het bij ons in the grand scheme of things allemaal wel mee. De provincie Cádiz, waar La Línea deel van uitmaakt, is vrijwel geheel uitgeroepen tot “rampgebied”. Er zijn overal overstromingen, doordat bijvoorbeeld de rivier Guadalete door alle regen buiten zijn oevers is getreden. Ik wilde wat linkjes naar foto’s plaatsen om een idee te geven van de omvang van de schade en de impact, maar het is allemaal zo indrukwekkend dat ik niet kon kiezen. Daarom hier, hier, hier, hier, hier en ook nog hier wat indrukken van de schade in de provincie. Het Rode Kruis verzorgt evacuaties waar en wanneer nodig. Nee, ik mag van geluk spreken met mijn lekkende plafond.
Ook al hebben we geluk, en valt het allemaal wel mee, is het toch ook niet niks. Alles wordt een extra uitdaging wanneer je in een warm land woont, dat ontworpen is om met zon en warmte om te gaan, en het doet niks anders dan regenen. Vooral in combinatie met de storm, die wij wél vol krijgen zo aan de Straat van Gibraltar, levert het interessante situaties op. De grote winnaar dit seizoen zijn de paraplu-fabrikanten. Dat kán niet anders. Kapotte paraplu’s zijn een vast onderdeel geworden van het straatbeeld van La Línea e.o.
Ik –of eigenlijk mijn paraplu- heb het lang volgehouden, maar ondanks alle voorzorgsmaatregelen en voorzichtigheid heeft ook míjn paraplu het van de week begeven. Een beetje triest hingen de onderdelen met verroeste haakjes aan elkaar. Hingen, dus. Nog een paar dagen heb ik de paraplu in die trieste toestand gebruikt. Het leek zelfs even een uitkomst, want hij was een stuk flexibeler in de storm, zo zonder al die spaken (heet dat zo?), maar gisteren heeft hij zijn strijd opgegeven. En ik ook. Ik heb hem zonder pardon in de container gegooid.
Vandaag was het mooi weer. Need I say more..?!
