De gebeurtenissen van de familie visser

Toen ik een jaar of vier was gingen mijn ouders scheiden. Mijn moeder ging uiteindelijk in het buitenland wonen en ik bleef in Nederland bij mijn vader. Natuurlijk drukt zoiets een stempel op een kind, maar dat realiseer ik me eigenlijk pas nu ik ouder ben. Als kind zag ik geen nadelen aan die scheiding, eigenlijk alleen maar voordelen - ik mocht immers in de schoolvakantie’s lekker naar mijn moeder, met het vliegtuig!

Toen ik een jaar of 8 was, vloog ik voor het eerst naar Ierland. Mega spannend. Ik kan het me allemaal niet meer zo goed herinneren, maar ik weet nog wel dat ik luchtziek was, en heel erg moest overgeven bij het landen. Terwijl ik in de goede handen was van het Aer Lingus personeel, die me probeerden me voor de aflevering aan mijn moeder weer een beetje op te kalefateren met van die vochtige doekjes die je in het vliegtuig krijgt, kwam er een vriendelijke man naar me toe die vroeg “Kan ik helpen? Ik ben ook Nederlands”, en dat ik toen, bekotst en naar vochtige handdoekjes ruikend tegen hem zei “Wat heeft dat er nou mee te maken?!”. Haha, arme man met zijn goede bedoelingen. Ik heb overigens aan die ervaring altijd een vreselijke hekel aan die doekjes (en dan vooral de geur) overgehouden :D

Maar goed. Ik vermaakte me wel op die vakanties. Ik was, al was die man hier boven het daar waarschijnlijk niet mee eens, volgens mij een braaf kind. Ik was destijds dol op tekenen en kleuren, en dat deed ik dus ook volop. Ik herinnerde me vaag dat ik tijdens één van mijn vakanties eens een serie tekeningen had gemaakt over een familie, maar ik wist niet waar die gebleven waren – ik wist eigenlijk niet eens zeker of ik het niet had verzonnen. Van de week kwam mijn vader bij het opruimen mijn vermeende meesterwerk tegen. De Gebeurtenissen van de Familie Visser, deel 1. Tekst en illustraties: Marije Verspoor.

(klik voor groter)

Ik heb er vreselijk om gelachen. En nog ontdek ik steeds weer details die me doen grinniken. Als ik kijk naar de laatste pagina was ik wel erg ambitieus en had ik overduidelijk nog allerlei plannen voor de familie Visser, dit keer mét baby:

:D Of deel 2 er ooit is gekomen, weet ik eerlijkgezegd niet meer. Maar mocht ik het ooit vinden…watch this space!

even opladen…

Jawel. Ik ben er nog. Ik heb de handdoek nog niet helemaal in de blogring gegooid. Bijna, maar niet helemaal.

Het is niks nieuws. Ik had last van hetzelfde gebrek-aan-inspiratie-liedje en het aloude inspiratie-op-verkeerde-momenten-probleem. Toch jammer, want ik heb best zin om te schrijven af en toe.

Daarbij kwam dat de oplader van mijn laptop het ineens begaf. Ineens? Ja, echt. Ik heb een tijdje op de laptop/desktop helpdesk van IBM gewerkt en zoals bij iedere helpdesk denk ik wel, ging ook daar bij de klanten altijd alles “ineens” kapot. Als de engineer dan onsite kwam of de machine binnen bij ons reparatiecentrum bleek dat “ineens” vaak gerelateerd was aan een toevallige kop thee die op het toetsenbord terecht was gekomen, of dat de laptop er “ineens” mee gestopt was na een onfortuinlijke val van drie hoog..

Maar in mijn geval was het écht ineens. Ik was bij mijn moeder voor een lang weekend, en ter verhoging van de feestvreugde (want je raakt immers ook wel eens uitgepraat ;)) had ik wat Nederlandse films meegenomen. We zaten midden in De Storm toen ineens het lichtje van mijn adapter uitging, en hij zomaar tijdens een dijkdoorbraak stopte met opladen. We hebben nog even verder gekeken maar na een poosje hield het natuurlijk gewoon op.

Later nog eens geprobeerd, andere stroomkabel geprobeerd, maar de patient was overleden. Ook niet gek met al dat watergeweld.

Gelukkig, zo dacht ik, zat ik nog binnen de garantieperiode. Op de laatste 5 minuten batterij geprobeerd een probleem aan te melden bij Dell via de website, maar door een bug lukte dat niet. Via dell.es was de enige regio die ik in Spanje kon kiezen voor mijn locatie Estland. En aangezien dat niet in Spanje blijkt te liggen (goh!), ging dat feest niet door. Ik dacht om dan maar via de website van Dell een nieuwe adapter te kopen, maar ik vond dat voor bijna €80 toch een beetje ver gaan. Gelukkig was er Amazon, die dezelfde adapter verkocht voor €15, waardoor ik de overige €65 mooi kon uitgeven aan boeken, dvds en een spelletje voor de wii. Net zo duur, maar wel veel leuker :D

Nou ja, begin vorige week kwam het eerste (leukste) deel van mijn bestelling, en een paar dagen daarna kwam de adapter – en werkt alles weer naar behoren. En nu kan ik dus ook weer bloggen. Technisch gezien dan, want het inspiratieprobleem kan zelfs Amazon niet oplossen!