Ik sta op mijn werk bekend als één van de weinige stabiele factoren binnen ons bedrijf. Er worden wel eens grapjes gemaakt als we weer eens kampen met technische problemen: "Het enige dat hier altijd werkt is Marije." Onzin natuurlijk, maar stiekum ben ik er op die momenten nog best trots op ook dat mensen dat schijnbaar zo zien.
Eind deze maand vier ik, behalve mijn verjaardag, ook mijn vierjarig jubileum bij mijn werkgever.
Mjah, hoor ik mensen denken, wat is nou vier jaar? Inderdaad, in de meeste banen in Nederland misschien helemaal niet zo veel. Maar in de industrie en het klimaat (en dan heb ik het niet over het weer, voor de verandering!) waarin ik werkzaam ben is vier jaar bij dezelfde baas een megaprestatie. Na 3 CEO's, een compleet nieuw managementteam, 5 drastische reorganisaties met een groot aantal gedwongen ontslagen, een industrie-crisis en een economische crisis ben ik op 2 na de langst zittende bij ons op kantoor.
Het is ongelooflijk als ik erover denk hoeveel mensen ik heb zien komen en gaan. Ik vind het soms best moeilijk om me staande te houden als 9 van de 10 mensen waarmee je een band opbouwt net zo snel uit je leven verdwijnen als dat ze erin gekomen zijn. Gelukkig zijn er ook "blijvertjes", en ook al zijn ze dan niet per se meer op kantoor, ik heb hier in de afgelopen vier jaar een paar hele goede vrienden gevonden, en een enorme hoeveelheid mensen leren kennen - de meesten gelukkig leuk.
Ook qua werk heb ik niet stilgezeten. Ik heb een heleboel geleerd en binnen het bedrijf een redelijke "carriere" gemaakt, door ontzettend hard te werken. Té hard soms, maar soms is het fijn om je op je werk te storten. Dan hoef je even niet aan andere dingen te denken, en ik vind het fijn om me productief te voelen - iets dat ik buiten kantoor niet altijd even goed voor elkaar krijg.
Mevrouw de Stabiele Factor realiseerde zich van de week ineens dat ze nog 17 vakantiedagen had die voor het eind van het jaar op moeten. Wij krijgen er jaarlijks 20, maar met een klein restje van vorig jaar was ik dit jaar met 22 begonnen, en heb, zoals het een stabiele factor betaamt, weinig vrij genomen. Dat werd dus weer eens tijd.
Zodoende ga ik in oktober 10 dagen naar Nederland. Ik kan niet wachten! Even lekker weg. Mijn baas heeft het goedgekeurd, oppas voor de poezen is geregeld, en tickets zijn geboekt. Kwestie van aftellen!
2 opmerkingen:
Nav je reactie op twitter kan het straks ook zo maar zijn dat je ook vier jaar gaat loggen en het net zo'n stabiele factor in je leven wordt ; )Leuk een uitje naar Nederland, was je er al lang niet meer geweest?
als alles meezit als je in nederland bent zijn er weer spruitjes
Een reactie posten